<

Geruchten

showcase item

Uit deze bundel:

Meeuw in de middag

Het is of de zilvermeeuw aarzelt,
wil zwenken, schuin in zijn vleugels,
en evenwicht juist nog hervindt.

Wie de draagkracht van veren
niet kent en gespannen omhoog ziet
wordt bang voor een windval.

De zilvermeeuw bijna bewegingloos,
aan het begin van een scheervlucht,
scherpt wel zijn vleugels maar

snijdt niet, nee streelt nu de luchtlaag
met slagpennen en het zachtste dons
waarlangs het wonder van het licht ontglipt.



Zadkine

Een man ziet een stad
die in puin ligt
en richt zich weer op.

Hij kiest het metaal
dat de spierspanning
goed zal verraden,

vormt zich een lichaam.
Verwrongen — zoals een
straatvechter het achterlaat.

Maar het staat op een sokkel
in het hart van een stad,
niet meer in puin.

Een stad ziet een man
de handen ten hemel
en richt zich weer op.